Categorie archieven: Algemeen

Ik ga nog even door met mijn vertalingen van de eerste grote moderne dichter van de Twintigste Eeuw, T.S. Eliot. Er is zoveel over zijn werk te zeggen. Neem nu bijvoorbeeld zijn beeldspraak. Ik meen dat het beeld dat hij in regel drie van dit gedicht gebruikt om een avondhemel aan te duiden nog steeds onovertroffen is: ‘When the evening is spread out against the sky / like a patient etherised upon a table.’ Een ongelooflijke sprong! In de context van zijn tijd vermoedelijk wel kleiner dan in de onze. Wij kennen namelijk voor de narcose de etherkap niet meer. Als kleuter in de jaren veertig in het ziekenhuis, heb ik er nog wel een op gehad. En ether of in het Grieks aithèr, was de klassieke benaming van lucht of hemel. To etherise is in het Engels niet echt een woord meer, maar etheriseren hebben wij in het Nederlands nooit als woord gekend, bij mijn weten. Ik heb het dus met narcose vertaald, maar had daarna in eerste instantie wel de behoefte om van table, ‘operatietafel’ te maken.
Eliot is ook de meester van het beschrijven van stedelijkheid. Vooral van de vervuiling daarvan. Verderop in het gedicht komen daar een paar geslaagde voorbeelden van. Zijn stedelijkheid wordt gekenmerkt door kolen, stoom en fog en is nog allerwegen zichtbaar. Onze stedelijke vervuiling is waarschijnlijk even erg, alleen is zij voor een groot deel onzichtbaar geworden.