Auteur Archief: EdW
HERINNERING aan een tijd dat we er nog gezamenlijk op uit konden trekken
In de tuin rinkelt een zwerm vogels als zilveren bellen. De sneeuwstorm van de in blad schietende abelen verbergt ze. Dit is de lente van de overal schijnbaar nergens ontspringende beken, de velden bespikkeld met bloemen als op een … Lees verder
SNEEUWKLOKJES | SNOWDROPS
Weet jij wat ik was, hoe ik leefde? Jij weet wat wanhoop is; dan zou winter betekenis voor je moeten hebben. Ik verwachtte niet te overleven, met aarde die me verstikte. Ik verwachtte niet opnieuw gewekt te worden, mijn … Lees verder
SPRING SNOW | LENTESNEEUW
Kijk naar de nachthemel: ik heb twee zelven, twee soorten van macht. Ik ben hier met jou, aan het raam, kijkend naar je reageren. Gisteren kwam de maan op over vochtige aarde in de lagere tuin. Nu glinstert de … Lees verder
EINDE VAN DE WINTER
Over de stille wereld, roept een vogel eenzelvig wakend tussen zwarte takken. Jullie wilden geboren worden; ik liet je geboren worden. Wanneer heeft mijn verdriet ooit jullie plezier in de weg weg gestaan? Jullie stort je vooruit het duister … Lees verder
JAN HANLO | VERSTREUID THEEZETTEN OFWEL GEDREUMD THEEDRENKEN
Jan Hanlo in 1963, zoals ik hem kende Jae, die verstreuidheed van mee was laetst benae vermaekelek. Hoewel, men zoo haest aen verkalkeng raen danken. Enfin, ek geng theee zetten. Jae, theee zetten. Een smaekelek potje theee zetten. Enige teed … Lees verder