Ik voelde mij ontheemd
in dit kamertje, alsof mijn ziel
mij nu al had verlaten en
in niemandsland verkerend
bezig was de snelweg die ons
als een singel van de wereld
afsneed te doorwaden, rivier
van witte en rode
draden, de doden en hun schepen
achter zich latend, de
haven van de overlevenden –
Gedicht: Elly de Waard, uit Eenzang Twee
Beeld: eigen foto
Velden met bloei
van vruchtbomen
telkens in één
kleur: roze, wit.
Geplant in vier-
kant en gesnoeid
tot op gelijke
hoogte. De takken
als koraal, met
bloesemen bezet.
Per boom teer en
doorzichtig, het
geheel van een
intense kleur en
stralend sterk.
Het democratische
principe, hier misschien
op zijn best, of zelfs
op zijn gelukkigst
uitgewerkt –
Gedicht: Elly de Waard, uit Proeven van Moord
Beeld: Phil Greenwood, Blossom, etching and aquatint
De Geest – is – wijder dan de Lucht –
Want – zet ze zij aan zij –
En de een zal de ander met gemak
Bevatten – en Jou – erbij –
De Geest is dieper dan de zee –
Want – houd ze – Blauw tegen Blauw –
En de een neemt de ander in zich op –
Als Sponzen – Emmers – doen –
De Geest is precies het gewicht van God –
Want – Weeg ze – Pond voor Pond uit –
En ze zullen verschillen – áls ze al –
Als Lettergreep van Geluid –
Gedicht: Emily Dickinson, rond 1862
Vertaling: Elly de Waard, Westers, 1980
Beeld: Angelica Obino
Perron van aangestampt los
gruis en rode aarde
een appelboom staat midden
in een verder kale
gaarde, station
der wateren, Des Eaux;
de laatste trein is met
de zon verdwenen en
in de schemering van
dit stille leven hangt
nog hun dovend licht, het
zich inkerend vuur;
terwijl verlaten
op landwegen, een enkel huis
een schuur, waarin er een
is nagebleven, die
zit en in dit einde
tuurt
Gedicht: Elly deWaard, Eenzang Twee
Schilderij: Isaac Levitan, The Evening after Rain, 1879
De abeel heeft zich een
maliënkolder van klimop
aangegord. Van onder zijn
krijgshelm van gebladerte
omhoog kijkend, zwaait hij
met wapentuig van dode takken
zo groot als knotsen –
De zonnewagen die met
vlammende uitlaat langs de
snelweg van de hemel raast
laat plotseling felle remsporen na
alsof hij tegen de wolken
opbotste –
Gedicht: Elly de Waard, In die tijd die
Eigen Foto
Beeld hieronder: Helios in zijn zonnewagen
