Zoals de maaiers ’s avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in ’t oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.

Zo ga ik ook, terwijl de grote maan
kogelend voortgaat langs de stroeve dag
der nacht die ik even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.

Dit heb ik zó en dit ook zó gedaan,
mijn benen gaan nog rustig door het werk,
mijn borst dringt voor, mijn ogen zien naar ’t rusten.

De slaap heeft breed zijn dommelende kusten,
daar zal ik als op stenenblauwe zerk
slapen, de schouders moe van ’t hangend gaan.

Gedicht: Hermand Gorter, Kenteringssonnetten, XV
Schilderij: Abel Grimmer, Graanoogst met de zeis, (1607)

Ruimte is noodzaak

Ruimte is mogelijkheden
Ruimte is inrichten
ruimte is verdelen
Ruimte is overzien
Ruimte is vrijheid
Ruimte is creatie
Ruimte is alles.

Ruimte is ook begrenzing
Ruimte is altijd een voorwaarde
om te kunnen leven

Foto en tekst: Elly de Waard

Zo lang waren we samen geweest dat
toen het eenmaal begon te sneeuwen het

oneindig scheen; dat, bang dat er een vlok
haar wimpers zou doen trillen, ik ze

beschermde met mijn hand en zij, alsof
ze deze koestering van ogen niet geloofden

tegen mijn handpalm bleven aanslaan,
aanslaan als de vleugels van een vlinder –

Gedicht: Elly de Waard
Reeks: Gedichten op hun reis door de talen

Dit gedicht is in zijn geheel slechts één couplet van het gedicht ‘After Six Years’ dat
Yossif Brodsky in 1968 schreef. Het is nooit in het Nederlands vertaald; de
Engelse vertaling, die ik gebruikte is van Richard Wilbur en door Brodsky tot
openingsgedicht gemaakt van zijn eerste Amerikaanse bundel A Part of Speech
Ik vond dit couplet te mooi om niet zelfstandig in het Nederlands, zonder de rest
van de tekst, als gedicht te kunnen bestaan.

Er is mij iets gebeurd, ruiste
de spar, er is een wezen langsgegaan

dat met haar hand een van mijn takken
heeft gedrukt. Een hand die rook

naar mandarijn. Van een zo verre
en vreemde wereld dat het mij

getroffen heeft tot in de zachtste
vezels die in mij zijn. En elke

keer dat zij in de schemering mij nu
passeert, dan gaan mijn harsen stromen

dat het geurt. Dit is het wonderst,
ik herhaal het, dat mij is

gebeurd

Gedicht: Elly de Waard, Eenzang