TIMES SQUARE WATER MUSIC
Via een lek
in het metselwerk
naast een trap
in de ondergrondse
van Times Square,
midweegs tussen de
IR en de BM T, hadden
weken van sluipende
lekkage die ochtend
een centimeter
van stilstaand water
binnengesmokkeld.
Om de kudde – waarin
we de neiging hebben
te veranderen, als we
losgelaten worden
op het in verdiepingen
gerangschikte terrein
van de Times Square metro –
weg te houden, had iemand
geprobeerd met een
halfslachtige barricade
of kluister van touw
de trap af te sluiten –
alsof wie ook
sijpeling zou kunnen
opbinden in een verpakking —
waaronderdoor het water,
druipende ontsnappeling,
heimelijk vorderde
met de bedoeling,
hoewel onopzettelijk,
om mettertijd op
een lagere verdieping
over te gaan tot
het maken van een meer.
Al om de plas, die tot
dusver verzameld was,
heen, en op weg naar
de derde infra-
infernale holte
van de ondergrondse,
waar de N, RR,
en QB wagons
plegen af te reizen,
hield ik middenin mijn
afdaling abrupt stil
afgeleid door een geluid.
Langszij de ijzer-
gespijlde onderste
trap, onderaan de
baluster, was een
zich voorthaastend
strengetje van vochtigheid
begonnen, op zijn weg
naar beneden, zich
te ontrafelen tot het
stroompje van een
minuscule, muzikale
waterval.
Denk aan streep-
varens, aan mossen
en venushaar-
varens, denk
aan waterpiepers,
beflijsters en
kwikstaarten, die
in de stroom ervan
neerduiken terwijl
de muziek naar
beneden blijft sijpelen
van de muren!
Denk aan de
ondermijning van
het computer-tjilpen
het tijdsklok-hikken,
de tectonische
becentimetering ervan
in de richting van
een algehele
ineenstorting!
Denk eraan, denk aan
water, stromend, stromend
stromend tot het
valt!
Gedicht: Amy Clampitt
Vertaling: Elly de Waard
