Voel ik mij steeds
een loper van mijzelf
of een pion –
een van de vele
schaakstukken, kortom
in een partij
die een groter ik
dan mij moet spelen
tegen een tegenstander
die ik ook niet ken

Wel denk ik dat
die andere stukken, die
het beter doen dan ik
of niet, ook mij zijn;
van mijn groter ik
voel ik te kunnen houden
met een diepe liefde.
Maar haar beweegredenen
ken ik niet. Noch ook
haar strategie

Portret: Astrid van den Berg, Elly de Waard, mei 2018
Gedicht Elly de Waard: Anderling

De witte rozen in de kransen
waarmee de doden op de Dam
worden herdacht, krijgen de tijd
ons toe te spreken in de twee
minuten stilte die het land
voor ze in acht neemt 

In de coulissen van hun dicht
opeen gevouwen, ongerepte
bloemblad opent zich het labyrint
van wat een bloeiend leven is
met terug werkende kracht
tot aan hun knop: om ons te doen
beseffen dat het daar afbrak

Ongepubliceerd

Al eerder werden de twee minuten stilte door de aanslag van een schreeuw onderbroken. Dit leidde tot paniek onder de verzamelde mensen menigte

De wind kwam aangestoven als een schreeuw
van het Rokin. De massa op de Dam
als willoos blad in een novembervlaag
in dwarrelende beweging ging –

Beeld: Edvar Munch, De schreeuw
Gedicht: Elly de Waard, De aarde, de aarde, 2013