“De huidige generatie ouderen heeft al enorm veel geluk gehad. Laten we die niet nog meer geluk geven.”
Aan het woord: pensioendeskundige Martin Pikaart in het FD van 31-3-18
Geachte heer Pikaart,
Zo’n wens heb ik nog nooit van iemand gehoord, noch gelezen.
Dan hebt u het over uw ouders en grootouders en al hun leeftijdgenoten.
Zonder hen zou u er nooit geweest zijn.
Bent u jaloers op de angst die de mensen hebben ervaren in de oorlog?
En op de armoede na de oorlog? Nederland was straatarm. De regering stimuleerde emigratie omdat er niets was. Het land moest helemaal opnieuw opgebouwd worden.
Opgebouwd door mensen die zes dagen in de week (48-urige werkweek) hard werkten, vaak met de blote hand, in kou, wind, sneeuw en regen of hitte.
Niet zoals nu: in een comfortabel kantoor, aan de telefoon, achter de computer. Daar gaat je lichaam echt niet kapot aan.
En dan een karig loon, onverwarmde huizen, ijsbloemen op de ramen, soms één kachel, geen (af)wasautomaten, niet voldoende voedsel, soms een bed delen met een broertje of zusje.
Ik kan nog véél meer opschrijven!
Die mensen van toen hebben gezorgd dat het u nu aan niets ontbreekt.
Ik ben een kind van nèt voor de oorlog, kreeg mijn eerste sinaasappel toen ik 6 jaar was; ik weet dat nog heel goed.
Ik klaag niet, maar ik vind het wel heel erg dat iemand van de verwende generatie ons een beperkt geldelijk “geluk” niet gunt.
Velen met mij hebben hard gewerkt, samen het land opgebouwd en doorgegeven aan onder andere u.
Maak er wat van, heb begrip voor ouderen (die vaak geld spenderen aan kinderen en kleinkinderen, oppassen tot op hoge leeftijd, kleinkinderen van school halen enz. zodat de ouders kunnen werken).
Tref goede maatregelen voor de pensioenen van de jongeren (dat maakt de ouderen ook gelukkig!) maar niet ten koste van de ouderen.
En geef – hoop ik – nooit meer zo negatief af op ouderen, want u creëert op die manier bewust een tweedeling in de maatschappij.
Marijke Weijters
Foto FD (Erik van ’t Woud): Pensioendeskundige Martin Pikaart
Tekst: Marijke Weijters
