De Geest – is – wijder dan de Lucht –
Want – zet ze zij aan zij –
En de een zal  de ander met gemak
Bevatten – en Jou – erbij –

De Geest is dieper dan de zee –
Want – houd ze – Blauw tegen Blauw –
En de een neemt de ander in zich op –
Als Sponzen – Emmers – doen –

De Geest is precies het gewicht van God –
Want – Weeg ze – Pond voor Pond uit –
En ze zullen verschillen – áls ze al –
Als Lettergreep van Geluid –

Gedicht: Emily Dickinson, rond 1862
Vertaling: Elly de Waard, Westers, 1980
Beeld: Angelica Obino

Perron van aangestampt  los
gruis en rode aarde

een appelboom staat midden
in een verder kale

gaarde, station
der wateren, Des Eaux;

de laatste trein is met
de zon verdwenen en

in de schemering van
dit stille leven hangt

nog hun dovend licht, het
zich inkerend vuur;

terwijl verlaten
op landwegen, een enkel huis

een schuur, waarin er een
is nagebleven, die

zit en in dit einde
tuurt

Gedicht: Elly deWaard, Eenzang Twee
Schilderij: Isaac Levitan, The Evening after Rain, 1879

De wind – klopt aan als een moe Man –
Als van een gastvrouw – ‘Kom erin’
Is mijn stoutmoedig antwoord – treedt
Mijn Woning binnen dan

Een snelle – voetenloze Gast
Aan wie het aanbieden van
Een stoel even onmogelijk was
Als van een sofa aan de Lucht –

Geen botten hij, voor stevigheid –
Zijn taal is als de Energie
Van honderd kolibries tegelijk
Gonzend vanuit een hoge struik –

Zijn gezicht is als een Zeegolf –
Zijn vingers laten – als hij langs mij gaat
Muziek los die op klanken
Uit trillend glas geblazen lijkt –

Zo kwam hij op bezoek – nog vlagend –
Dan, als een schuchter mens
klopt hij opnieuw – het was vluchtig en:
Alleen ben ik weer, op mezelf –

Gedicht: Emily Dickinson, 1862
Vertaling: Elly de Waard