Angst is een roofdier dat onder je bed slaapt –
Als het wakker wordt en zich van je borst
heeft meester gemaakt rekt het zich nog eens
uit en gaapt – met een bek zo wijd
dat je borst van binnen een open muil wordt
waarin je steeds dieper schuil gaat
Gedicht: Elly de Waard, De Aarde, De Aarde
Dit gedicht schreef ik een jaar of zes geleden, maar helaas merk ik de laatste maanden dat angst een veel grotere aanwezigheid is dan alleen die onder je bed.
De hele lucht, de tijd, het continent, de wereld zijn ervan doordrenkt.
Mijn angst grijpt zelfs terug tot de basis van mijn bestaan. Bij inval van de Mof in mei 1940 was mijn moeder zwanger van mij en ze begroef in grote paniek de babykleertjes die ze voor mij had verzameld, in de tuin. Die paniek zit in mij en die voel ik dagelijks nu het weer oorlog is en meer oorlog zal worden.
