De meesten van ons
hebben al geen graf meer
maar zijn, zoals zij zelf
verkozen opgegaan
in vuur en uitgevlogen
over de Noordzee, zwarte
feniksen, verrezen en
verstrooid in as
Eenmaal ontsprongen
aan de aarde, te dichtbevolkt
met doden, zochten wij
in die schoot geen welkom meer
maar wilden eeuwig geboren
zijn en ongeborgen, desnoods
in water, maar wel omgeven
door lucht en vuur
Gedicht: Elly de Waard
Het was een avond, lang geleden
de maan stond hoog, het was heel licht
en waar ik liep, over het Doornvlak
dampte de grond van warme mist
Ik ging liggen in het stugge gras
lag stil te kijken naar de nacht
Een uil kwam aangevlogen
en streek neer, zo dichtbij op een tak
dat wij elkaar haast raken konden
en bleef zo stil als ik daar zitten
onderzoekend wie ik was
Tot hij, gerustgesteld en bijna
zich vervelend al, verdween met kalm
gefladder in een schemerdal
Gedicht: Elly de Waard
**********
In die tijd ( die van alle tijden is)
dat het gepeupel, zwaaiend met bijbel
of anderszins heilig geachte schriftuur
onschuldige zogenaamd ongelovigen
stenigde of een vrouw van de straat
sleurde en aan stukken trok omdat zij
geleerd was en niet onder haar man
stond, zoals de schriftuur het gebood –
In die tijd (die van alle tijden is)
dat het gepeupel, verenigd door haat
geloof, dogma, de zucht naar geld of
alleen maar om iets te doen te hebben
de ander tegen de grond trapte, de
tanden uit de mond sloeg, in stukken sneed
en in een vuilniszak begroef in een
citroengaard – of gewoon op straat liet liggen
In die tijd (die van alle tijden is)
dat ouders die eerst engelachtige
kinderen voortbrachten elkaar zo
gingen haten dat ze deze in hun
gevecht op leven en dood vergaten
en koelbloedig genoeg waren om te
vermoorden wat ze hadden gebaard
met zichzelf daarbij, een vlag halfstok
gehangen aan een boom als teken van
hun ultieme triomf en zegevieren –
Gedicht: Elly de Waard
Er ligt molm op die stembanden uit het
Zuiden door dat zachte zagen
van die G!
Schuur bij dat hout en poets die snaren
zalfsprekend van ontvleesde bedenksels
en slappe thee!
Denk aan de vleugeltjes en de harige
lijven van de vliegen
die de nachtegalen tot voedsel dienen
en die onder jonge brandnetels paren –
zij borstelen de stembanden, stuwen
de zang in de gouden kelen
van deze zeer schuwen
onder de vogels tot de hoogten
op van hun vlucht
Elly de Waard
In de melkblauwe ochtend
liggen de bergen
als porseleinen schaduwen
in graden van
doorschijnendheid aflopend
naar de verten
achter oneindige vlakten
en stille, briesende
wolken sneeuwen langzaam
neer over hun top –
een muur van cypressen
verrijst aan de wateren
waar pelikanen
met gekromde hals
op een poot staan of op twee
waden, in de onafzienbare
ondiepten starend
van de verstrooide
meren achter zee;
en ik genas want ik
ervoer de wereld zoveel
groter dan die ene
plek, die tuin, hoe mooi
ook, die jij was
Gedicht: Elly de Waard
Bundel: Eenzang Twee