Categorie archief: Proeven van Moord

OP JOU Als uitgebloeide grassen is je haar, zo bleekblond en je ogen zijn het blauw van slangenkruid of ossetong – die haal ik altijd door elkaar Je bloes de bloei van dovenetel en je rok: het vroeg kleurende beukenblad; … Lees verder →

De meesten van ons hebben al geen graf meer maar zijn, zoals zij zelf verkozen, opgegaan in vuur en uitgevlogen over de Noordzee, zwarte feniksen, verrezen en verstrooid in as Eenmaal ontsprongen aan de aarde, te dichtbevolkt met doden, zochten … Lees verder →

EN DIT WAS ER NOG MAAR ÉÉN.. Er zijn dingen die je haast niet kunt zeggen, zo erg De zwijgende slachter, die Theo van Gogh vermoordde ging even vanzelfsprekend voorbij aan diens laatste, zoveel zeggende woorden – neergeschoten liggend op straat nog … Lees verder →

En alle adem van de wind wordt ingehouden, om de verten aan te blazen, glazen heuvels in een steeds anders doorschijnend, donker wordend melk van blauw Dit Bloggen! Raad aan op Facebook Tweet Abonneer je op de commentaren op deze … Lees verder →

Dit gedicht van mij zou in De Volkskrant van zaterdag 5 mei geplaatst zijn, als niet op het laatste moment de artikelen hun ruimte in het herdenkingskatern hadden overschreden. Vandaar nu hier. DE MOORD Zes uur, zes uur heeft geslagen … Lees verder →