ZEEBEVING / ter herinnering aan Kerstmis 2004

Altijd steekt ergens
nog wel een hand uit
Uit dakriet, waarvan een rest
bijeen ligt op de grond

of omhoog uit een oppervlakte
van niet meer van elkaar
te onderscheiden lichamen
in een donkere loods

De zes ramen die uitgeven
op een zonnige dag
werpen een rembrantesk licht
over de geschakeerde, vaag

vleeskleurige bodem
waaruit die ene hand omhoog
steekt als een monument –
voor het moment van overgave

De meesten zijn in zweefhouding
gestorven en zullen ook als
vliegende in zwermen bij elkaar
worden ondergebracht in de aarde

Gedicht: Elly de Waard,
Bundel: Proeven van Moord