De magistrale avondlucht
Schildert het industrieterrein
Tot Bagdad aan het IJ –
Filters van ragdun fijngemalen vuil
Waardoor de zon in balken schijnt
Versluieren de arabeske werf
En uit dit schitterend palet
Rijst er een zeeslag op van wolken.
Bezuiden dit druipt honingzoet elektrisch licht
Uit steeds meer ramen van de huizen.
Ik ben alleen –
Gekleed in flarden van gezang
Dat uit de autoradio rafelt
Achter mij aan en om mij heen
Voeg ik mij zwijgend in de rij.
De stemmen die uit deze stoet
Van water en metaal opgaan
Vertellen een tumultueus
Scheppingsverhaal van een nieuw Babylon
Waarvan de duistere contouren
Al lokken aan de horizon.
Het ozon verft het asfalt adellijk blauw
Als het ademloos door ons bewaarde bloed
Dat straks gemorst gaat worden op de vloeren
Van wie de aarde van ons erven –
Geplukt is dan de oogst die wij het waard vonden
Te derven in het avondlijke uur
Door hem te redden uit een vuur
Waarin het sterven al was uitgerukt.
Gedicht: Elly de Waard, Furie
