Ik ben geboren en opgegroeid in het Baltische moerasland
bij zinkgrijze brekers die altijd voortrollen per twee.
Vandaar mijn rijmen, vandaar de fletse klank van de stem
die daartussen golft, als haar dat nog nat is,
áls het al golft. Steunend op een bleke elleboog
pikt de oorschelp daar geen dreunende zee uit op
maar het klapperen van canvas, van luiken, van handen, van een
ketel kokend op de brander – ten hoogste de metalen kreet
van de zeemeeuw. Wat het hart behoedt voor valsheid in deze
vlakke streek is dat er nergens een schuilplaats is en overal zicht.
Alleen geluid heeft een echo nodig en vreest de afwezigheid
daarvan. Een blik is gewend aan geen blik terug.

Beeld: Alfride Groenewold
Gedicht: Joseph Brodsky, A part of speech
Vertaling: Elly de Waard

En de daken, met mos beslagen
hun landschap gelijken
in zijn afwisseling van gele en grijze
velden, bespikkeld met geschoren vee

De muren van de huizen zo volmaakt
aan de aarde verwant, want
gebakken ervan, in hun vervaalde rood
en geel zijn het grote kluiten van grond

Er is veel hemel boven een mens op
deze plek en zo er al sprake zou zijn
van steden, dan zijn de straten er nauw

en kronkelend, uitgespaarde beddingen
voor stroompjes van mensen die kabbelen
tussen rotsen en struiken van steen

Beeld: Marijke Aveling, Back in Town
Gedicht: Elly de Waard, in het Halogeen

Al veel eerder hield ik mij bezig
met de gradaties in kunstmatigheid
Jaren geleden vanuit een koffiebar
in oranje plastic uitgevoerd keek ik
in de bijna natuurlijke schoonheid
van een natgeregende Leidsestraat
(het asfalt glanst als muizenleer)
die vanuit het schelle neonlicht bezien
een grijs en ademend bospad geleek

waarlangs zo nu en dan de schaduw
van een late wandelaar gleed
die overvallen door de schemering
zich haastte langs het trottoir (op weg
naar een misschien nog met kolen
gestookte haard) in die andere wereld
achter glas en bezijden dit licht
waar slechts de rails opglansden en
zelfs het verkeer zich nu stilhield

Beeld: Maria Regina de Jager
Gedicht: Elly de Waard, In die Tijd die

De stad is transparant, als in

email gezet zijn de gebouwen –
verdwenen is het grauwe

dat grauwer is dan muizenvel of
rat en waarbij zelfs het asfalt, dat

onder een film van regen glanst
alsof het leeft, als iets natuurlijks

afsteekt; de lucht is blauwend
en verguld op snee en bomen

aderen verfrist het leder van
de hemel waarin de maan een dunne

plek is en het stoplicht schijnt
en wisselt van smaragd of tot

robijn

Beeld: Den Haag
Gedicht: Elly de Waard, Eenzang

Begrafenissen trekken aan de horizon
rondom, rondom

Zand groeit, wij slapen onder de minderende struiken
dag in dag uit

Gedicht: Chr. J. van Geel, Het Zinrijk
Foto: Elly de Waard, Doornvlak bij avond
Schilderij: Marietine Birnie