Categorie archieven: Het Zij

We gaan nog bizondere
dingen doen, zei ik tegen een vriend
en ik zag woestijnen –
ik voelde het ongebondene
ervan, het verre en
bevrijde – niets dan die schoongebrande
zanden vlakten, met hier en daar
waar water was, wat palmen
en wat pijnen

De golven bulderen
als een nimmer eindigend
eskadron van starfighters
dat aan de horizon
zijn basis vindt –
de wind jaagt het helm
tot stormen op over
de duintop; het is al weer
vloed en er lijkt geen plek
te vinden waar het natte
zand zich niet aan je voeten
zuigt. De onderkant

Het genot de ruwheid
aan te raken van een
schors, dat aan een boom vast
zit, dit schors aan deze

Een diepe waterplas
glanst open, een rilling