In de melkblauwe ochtend
liggen de bergen
als porseleinen schaduwen
in graden van
doorschijnendheid aflopend
naar de verten
achter oneindige vlakten
en stille, briesende
wolken sneeuwen langzaam
neer over hun top –
een muur van cypresen
verrijst aan de wateren
waar pelikanen
met gekromde hals
op één poot staan of op twee
waden, in de onafzienbare
ondiepten starend
van de verstrooide
meren achter zee;
en ik genas want ik
ervoer de wereld zoveel
groter dan die ene
plek, die tuin, hoe mooi
ook die jij was
2004, De hemel van Toulouse
1 Reactie op AUTOROUTE DU SOLEIL (A7)
Toon Reacties (1) Verberg Reacties (1)