AUTOROUTE DU SOLEIL (A7)

In de melkblauwe ochtend
liggen de bergen

als porseleinen schaduwen
in graden van

doorschijnendheid aflopend
naar de verten

achter oneindige vlakten
en stille, briesende

wolken sneeuwen langzaam
neer over hun top –

een muur van cypresen
verrijst aan de wateren

waar pelikanen
met gekromde hals

op één poot staan of op twee
waden, in de onafzienbare

ondiepten starend
van de verstrooide

meren achter zee;
en ik genas want ik

ervoer de wereld zoveel
groter dan die ene

plek, die tuin, hoe mooi
ook die jij was

2004, De hemel van Toulouse