EN QUATRE (voor Daan)

Vorig jaar om deze tijd, de 21ste om precies te zijn, overleed een goede vriend, de man van een dierbare oude vriend. Op zijn laatste avond zaten wij via de telefoon bij elkaar, ‘en quatre’ zoals hij het noemde, heel intiem, terwijl er toch een heel land tussen ons lag. Ik plaats dit gedicht ter memorie.

Omhelzen zij en kussen
zich de nacht in deze vier
wensend elkaar behouden
vaart, behouden vlucht
Gescheiden van elkaar en ver
toch samen, want per paar
elk tweetal bij zich heeft
een hondendier

De dag de langste was van
het jaar, de nacht zal kort zijn
maar hierna steeds lengen
Van de geliefden, uitvliegend
in rust, keert morgen
één niet terug

I.m. Pieter
Uit: De aarde, de aarde