J.H. LEOPOLD OP GRAN CANARIA

Jij balling uit Europa, eenzame
die je geluk niet vond, noch

in de liefde wederkerigheid,
van eigen taal, eigen klimaat

verstoten, dichter, als ik
je toevlucht zoekend onder het volk

van de Exoten; die je verpozing
vindt in het voorzichtig

dringen over het strand tussen
de menigten die elke taal

onder de zon doen spreken; en
uitziet met die velen over

de leegte van de zee, waar koele
winden rond het middaguur

gaan spelen; in dit kalm
Babylon, aan deze wereldrand, een

archipel in de oceaan –

terwijl men thuis aan het haardvuur
zit of schaatst of tegen de regen

schuilt, lig jij hier naakt en slaapt
onder de maan of trekt je plank

behendig over de omklappende
golven heen van wat hier branding

heet en verweg ligt Europa
altijd onder wolken

diep verzonken in zichzelf;
maar opgeheven door de hoogste lucht

zijn wij in het transparante
afgedreven van bijna Afrika

de zandwoestijn, Sahara, de
subtropen

Uit:Eenzang