BRYAN FERRY

Van heimwee zingende mansirene, Adonis –
Naast hem draaft het paard van zijn muziek
Een rit waarop ik dadelijk instap
naar een ongerichte herinnering maar
zo compleet als enkel een gebied kan zijn
dat je getroffen door een toon, een geur, een stem
plotseling opnieuw betreedt en overziet

Het dient zich aan als het totaal
van een tijdperk waar je deel van uitmaakte
glanzend, divers, vitaal
en niets meer dan een haarscheur
die je hiervan scheidt – die gaandeweg
zich uitbreidt tot een scheur van pijn
omdat het zo nooit meer zal zijn

Ongepubliceerd (tweede versie)