HOE ZIJ TERNEER LAG

Hoe zij terneer lag met zand
overstoven, het lichte

dat haar lendenen bedekte
dat zich aan haar heupen

had gehecht en
dat los korrelde op haar huid – terwijl

de branding mij beroofde
van het zachte geluid

van haar ademen, van het plezier
daarvan; donkere schoonheid

die haar schouders zo
opgetrokken houdt bij het betreden

van het water
heb ik je opstaan dan verslapen?

het zwart en glanzend
astrakan van de kleine schelpen

op de rots wordt ook telkens
door water ondergeklotst

Beeld: Garbiele Viertel, Wonderful Maya
Gedicht: Elly de Waard, Het Zij