IT TAKES TWO TO TANGO

Zo ver ben je terwijl je naast me zit.
Je wijkt tot in jezelf,  je bent er niet.
Je mond, die toegang geeft tot je gezicht
ontkent in zwijgen zijn ontvankelijkheid –
hoe diep geworteld ligt behoedzaamheid?

Verlangen spiest zich aan je lieflijkheid
zich wettend aan je zwichtende genegenheid  –
o die verscholen bloeien zijn de beste,
niet die zich koesteren in de drukte van een weg
maar die de zeewind heimelijk over hun verborgen vruchten laten gaan.

Beeld: Gabriele Viertel, Secret Tango
Gedicht: Elly de Waard, Furie