MANCHESTER: DE TROOST VAN BLOEMEN

Hoe droef de bloemen
uit hun midden zien
een zuster weggerukt

in alom voelen
staan zij, wiegende
in rouw en liefdevol

tegen elkaar gedrukt
hun tranen vloeien
bij een redderend

zich bemoeien
dat de lege plek, het
bloeden daar wordt bedekt

en in een jammergebaar
van blad
rillen zij tegen elkaar

hun stelen buigen
diep in rouwmisbaar
en ruisend schreien zij

haast hoorbaar terwijl
de wind nu op zijn
tenen om ze heen loopt

en zacht rondblaast
opdat as over hun
bleke kroontjes neerdaalt

Beeld: Gabriele Viertel, Moon with tulips 
Gedicht: Elly de Waard, Anderling