Hoe droef de bloemen
uit hun midden zien
een zuster weggerukt
in alom voelen
staan zij, wiegende
in rouw en liefdevol
tegen elkaar gedrukt
hun tranen vloeien
bij een redderend
zich bemoeien
dat de lege plek, het
bloeden daar wordt bedekt
en in een jammergebaar
van blad
rillen zij tegen elkaar
hun stelen buigen
diep in rouwmisbaar
en ruisend schreien zij
haast hoorbaar terwijl
de wind nu op zijn
tenen om ze heen loopt
en zacht rondblaast
opdat as over hun
bleke kroontjes neerdaalt
Beeld: Gabriele Viertel, Moon with tulips
Gedicht: Elly de Waard, Anderling
2 Reacties op MANCHESTER: DE TROOST VAN BLOEMEN
Toon Reacties (2) Verberg Reacties (2)