DE TROOST VAN DE TAAL

Een kern van hulpeloosheid, waarrond
zich schillen van zelfstandigheid
hebben gevormd

Eenkennig dwaalt de enkeling
in zich om – een zwerfsteen, dof
onder het glanzen van

Ruimte is leeg en toch
vijandig, maar een vriendelijk woord
dat valt uit vriendelijke

mond, verricht al wonderen
kan vonkenregens
sterrenstelsels doen ontstaan –

Troost en lankmoedigheid, bemoediging
de woorden zelf te proeven
doet al heilzaam aan

Beeld: Juan Osborne, No woman no cry
Gedicht: Elly de Waard, Van cadmium lekken de bossen