DE STORM CIARA

De wind – klopt aan als een moe Man –
Als van een gastvrouw – ‘Kom erin’
Is mijn stoutmoedig antwoord – treedt
Mijn Woning binnen dan

Een snelle – voetenloze Gast
Aan wie het aanbieden van
Een stoel even onmogelijk was
Als van een sofa aan de Lucht –

Geen botten hij, voor stevigheid –
Zijn taal is als de Energie
Van honderd kolibries tegelijk
Gonzend vanuit een hoge struik –

Zijn gezicht is als een Zeegolf –
Zijn vingers laten – als hij langs mij gaat
Muziek los die op klanken
Uit trillend glas geblazen lijkt –

Zo kwam hij op bezoek – nog vlagend –
Dan, als een schuchter mens
klopt hij opnieuw – het was vluchtig en:
Alleen ben ik weer, op mezelf –

Gedicht: Emily Dickinson, 1862
Vertaling: Elly de Waard