Het zal niemand ontgaan zijn dat de oorlogsdreiging in de wereld sterk aan het toenemen is. Over het algemeen is de oorlog geen goede inspiratiebron voor poëzie, althans niet direct. Achteraf des te meer. Hoe dit ook zij, ik heb altijd een grote voorliefde gehad voor het gedicht Le Dormeur du Val van Rimbaud en dan specifiek in de vertaling van de Amerikaanse dichter Robert Lowell. Lowell publiceerde een hele bundel met zeer vrije vertalingen van hem, van Sappho en Homerus tot en met Montale en Pasternak, die hij Imitations noemde. Je kunt zeggen dat hij die oude gedichten een nieuw en hedendaags gezicht gaf.
Mijn vertaling hieronder is weer een imitatie van zowel Rimbaud als Lowell.
DE SLAPER IN HET DAL
Gezwollen de rivier die zingt in een groen gat
en als een dolle zilveren lompen haakt aan gras.
Licht stormt tegen de hete hellingen op, het hele
dal borrelt van zon als bier in een vol glas.
Met open mond ligt de soldaat, hoofd onbedekt
en nek dobberend in blauwachtige waterkers.
Hij slaapt, ligt in de middaghitte uitgestrekt.
Het zonlicht regent in zijn groene bed,
blakert de blauwe plekken op zijn lijf, dat zich
als een ziek kind heeft rondgewenteld tot het sliep.
Natuur, wieg hem maar warm want hij is koud
en bloemen doen zijn ogen niet meer tranen.
De stroom trekt aan zijn haar, zijn hand rust op zijn borst –
slaapt – in zijn rechterzij zitten twee rode gaten.
Arthur Rimbaud/Robert Lowell/Elly de Waard
Ongepubliceerd
