Categorie archief: Eenzang

Het is geen goud dat in het blauw van je ogen ligt, het is karmijn de kleur van een oude, zware wijn, gemorst in water en onopgelost en die altijd in druppels zal blijven zijn. – Je wendde je ogen … Lees verder →

De ruigte, het stroeve van de werkelijkheid hervond ik, uitgegleden op het gladde van de verbeelding en van dromen was ik – eindelijk kwam een eind aan wat ik had geleden en ervoer ik dat er niets meer tussen mij … Lees verder →

De avondlijke steden aan de horizon, waar hele sterrenstelsels zich onder de donkerende hemel die met wolken is bedekt op aarde hebben neergelegd. Het Roergebied. Een in de regen uitgelopen goud van autolichten glijdt de heuvel af. Door het rookkleurig … Lees verder →

Dunnende schaduw van oktober in de bomen of de stad een overdaad aan luchtigs had. Ik haast mij langs de band van haar trottoir, waar het blad zich al verzameld heeft, tot waar die afbuigt naar de ruimte van een … Lees verder →

Uit elke overwinning sleepte ik nog een nederlaag die ik aan haar voeten aan mijn zegewagen, zevenmaal om het ingenomen leger trok ten teken dat ik had gewonnen en was verslagen en er overviel mij een bevreemding die zo diep … Lees verder →