ANALOGIE VAN EEN HERINNERING

Het is geen goud dat in het blauw
van je ogen ligt, het is karmijn

de kleur van een oude, zware
wijn, gemorst in water en onopgelost

en die altijd in druppels zal
blijven zijn. – Je wendde

je ogen van mij af en liet ze
zwerven over het water van

de gracht, terwijl je nadacht –
o een koele wind

stak in die ogen op
en bij de herinnering krimp

ik nog ineen

*

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard