DE RUIGTE, HET STROEVE

De ruigte, het stroeve

van de werkelijkheid
hervond ik, uitgegleden

op het gladde van de
verbeelding en van dromen

was ik – eindelijk
kwam een eind aan wat ik

had geleden en
ervoer ik dat er niets

meer tussen mij en de
dingen stond: de niet

stralende nieuwe maan
laag boven het kreupelhout

tegen een hemel als
een vacht zo zwart, zo diep

geen schaduwen, geen licht
haar sikkel was een kier

een zwak gespiegeld
weerlicht maar wel strak

getekend – en met plezier
en tastend over de

grond zocht ik een nieuwe
weg, een nieuwe ruimte –

die ik vond

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard