STAD AAN ZEE

Een trui vliegt door de lucht,
de puddingkleurige namiddaglucht,
een gele trui en uitgedaan
omdat hij warm is en te lang

gedragen. Hij drijft op golven
van de zee en zinkt met de
zonsondergang mee, de stad baadt
naaktgeschouderd in het stralen.

De straten trekken mouwen aan
van licht, op pleinen knopen zij
hun hemden dicht met parelmoeren
knopen van lantaarns aan palen.

Hemd, wit en onberispelijk,
van nieuwheid kraakt en knispert het;
stemmen zo dun als cellofaan
zingen van liefde en uitgaan en

nieuws klinkt op in alle talen.
Het oosten draagt de smoking
van het westen aan, het is vrijdag en
een week van werken of nietsnutten

is gedaan, maar voor ons
ligt het weekend open.

Strofen