NABIJ

Mijn moeder, al diverse malen teruggekeerd
vanuit het einde der oneindigheden
vermeide zich steeds opnieuw weer
in onze verstrompeling van de tijd

Op zulke momenten was het, dat ik
uitziende over het zilverwit bevroren gras
zo zilver als haar haar nooit geweest was
de impuls kreeg om haar te telefoneren

als om mij steeds weer te realiseren, nee
in te prenten dat zij er toch niet was

In het halogeen