BRYAN

Van heimwee zingende mansirene, Adonis –
naast hem draaft het paard van zijn muziek
Een rit waarop ik dadelijk instap
in een ongerichte herinnering, maar zo compleet
als enkel een gebied kan zijn dat je
getroffen door een toon, een geur, een stem
plotseling opnieuw betreedt en overziet –

Het dient zich aan als het totaal
van een tijdperk waar je deel van uitmaakte
glanzend, gelaagd, vitaal
en niets meer dan een haarscheur die je hiervan
scheidt -die gaandeweg zich uitbreidt
tot een scheur van pijn omdat je weet
dat het op die manier nooit meer zal zijn

Ongepubliceerd