Nu al het stof is neergeslagen..

Nu al het stof is neergeslagen
en elk zich teruggetrokken heeft
op zijn verdriet, in een niet klagen

maar in aanvaarden zeker niet,
nu klopt alleen nog in de nacht
mijn hart zo wild en koortsloos en

van dromen over loopt mijn slaap
terwijl ik lig als op een bed
dat onder stroom staat en waaruit

ik telkens wakker schiet.
De afnemende maan ligt als
een schelpje in de zanderige

wolken van de ochtend, één schelp
die blootgewoeld is en die
parelachtig glanst. En ongeluk

duurt niet een leven lang
en over ons welft zich eenzelfde
hemel die ook ons herkansing biedt.

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard