IK ZAG HAAR UIT HET RAAM

Ik zag haar uit het raam, zij stond
over de smalle, hoge vijver

heengebogen en was
in de beweging van het water

en de lichte scheepjes zeer
verdiept; ik zag haar losse haar, ik

zag de gratie van haar zonder
moeite zich voorover buigen

die in het spelen en het stromen
van het water en de scheepjes

scheen meegenomen; en later
in de gang, toen zij dan voor mij

liep, zag ik dat onnavolgbare
opnieuw maar nu bewegend:

de ronding van haar rug, haar
achterste, haar benen, de wijze

waarop zij, maar nu bewust
haar haar over haar schouders wierp.

Intiem waren wij wel in ons
gedeelde lopen, maar nog het

meest in het inmiddels voelbare
besef van dit: dat ik

haar zag en zij zich wist
gezien

Beeld: Joke van Vlijmen
Gedicht: Elly de Waard Eenzang twee