EIND FEBRUARI EN IK KEN HEM WEL

Eind februari en ik ken hem wel
deze Noordooster, die zich geslepen
heeft aan de ijskappen van Europa –
maar hij is geen bevriende wind

Mijn zolen klossen op de grond
hard van zijn vriezen, glad als een
dansvloer waar het afgeleefde blad
op het striemen van zijn zweep
verplichte pirouettes draait en

rondes. Tussen de kieren staat
wat leeft en groeien wil zich
klein te houden, te krimpen als ik
in de adem van deze killerwind

Gedicht: Elly de Waard, In het Halogeen