Om de zon te zien steigeren over de rand
van de vlakte, haar op te zien botsen tegen
de bergketens aan de overkant, haar
te zien overkomen het schromelijke
Links zijzelf die met haar purperen strepen de
doorschijnend donkerblauwe sparren boven de
dichtbegroeide struiksteppen doorlicht, rechts
haar straling over de vlakte die zich intenser
uitbaat in de façade van het enkele, verre huis
Hoe een prachtige schaduwlijn langs het licht loopt
op de schoorsteen, kleine tempel voor rook, volmaakte
dubbellijn die iets nauwer toeloopt en het dak
van dit heiligdom van vuur golvend is en rood
De offers van de haard zijn gedoofd en de dag
breekt baan over de balkons, metalen schillen
van uien in repen gesneden, als de plooien van
een rok en bollend, wingerd wuift zich van de
muren, een deurknop krult sierlijk, welft zich in
welkom, opent zich de nieuwsgierige ochtend in
Beeld: Mexico, huis, ontworpen door architect Luis Barragán
Gedicht: Elly de Waard, ongepubliceerd

2 Responses to OP DEZELFDE BREEDTEGRAAD