EEN VEER WOEI VAN DE

Een veer woei van de juist
gestorven vogel weg

die na een siddering
was aan de straat gekleefd

gebleven; er steekt
een wind voor elke dode

op, nadat het sterven
het bestaande mede

van de adem heeft beroofd –
erbarmen, wij zijn

lotgenoot, erbarmen
voor wie voorgaat in de

dood, ook al herstellen
wij onszelf nog steeds

tot verder leven

Beeld: Marijke Aveling, Feathers thinking of Northern Exposure
Gedicht: Elly de Waard, Het Zij