Wirwar van dunne paarse takken van de vogelkers
en wat eraf geschud is, op de grond ligt, donkerder.
De lage struikenrij waaraan een enkel felgeel blad
nog haakt, straalt iets euforisch uit, bijna onthecht.
Kale enclave, wapperend met vanen,
zoekgeraakt tussen wat groen nog is en zich verheft.
Verwildering voor het beslag van de ontruiming,
zoals wie hapert voor hem het zwijgen wordt opgelegd.
Een heel vroeg gedicht, uit mijn eerste bundel, Afstand
Eigen foto

2 Responses to OOK DEZE HERFST