IN EEN HOEK VAN HET VELD

In een hoek van het veld

onder heel sterke, geen
ranke, maar knoestige

berken, op de stenige
grond te gaan zitten,

de stok naast je neer te
leggen, de heuvels om

je heen te hebben en
de enige te zijn

die is te zien onder
de zachte, grijze lucht

waarvan de slippen, met
een bries gevoerd, je langs

de wangen en de lippen
strijken, en ernaar te

kijken hoe het rondom
donker wordt; en niets

meer te hoeven dan te
voelen hoe dit is –

in een inzicht, plotseling,
een weten, dat iedere

inspanning, die meer
wil dan alleen in de

beweging ervan iets
zinvols aan te geven

ijdel is, de zekerheid
van een ver evenwicht

van streven en
hernemen, van toegeven.

En om mijn gekwelde
leven, mijn gekweld

verleden groeit het duister
nu in evening dicht.

Beeld: Marijke Aveling, Blue
Gedicht: Elly de Waard, Eenzang