In een hoek van het veld
onder heel sterke, geen
ranke, maar knoestige
berken, op de stenige
grond te gaan zitten,
de stok naast je neer te
leggen, de heuvels om
je heen te hebben en
de enige te zijn
die is te zien onder
de zachte, grijze lucht
waarvan de slippen, met
een bries gevoerd, je langs
de wangen en de lippen
strijken, en ernaar te
kijken hoe het rondom
donker wordt; en niets
meer te hoeven dan te
voelen hoe dit is –
in een inzicht, plotseling,
een weten, dat iedere
inspanning, die meer
wil dan alleen in de
beweging ervan iets
zinvols aan te geven
ijdel is, de zekerheid
van een ver evenwicht
van streven en
hernemen, van toegeven.
En om mijn gekwelde
leven, mijn gekweld
verleden groeit het duister
nu in evening dicht.
Beeld: Marijke Aveling, Blue
Gedicht: Elly de Waard, Eenzang
3 Reacties op IN EEN HOEK VAN HET VELD
Toon Reacties (3) Verberg Reacties (3)