HET AFTELLEN IS BEGONNEN…

De horloges liggen
met hun platte achterhoofd
op tafel, blik omhoog en malen

uit het glijden van de wolken
stukken tijdstotalen morzelfijn
tot op seconden

die wij, zandlopers en kale
armoedzaaiers rapen
en uitdragen of verstrooien

over de tijdverslaafde
aarde. Stof zijn de seconden
tijdsatomen – na hun werk

na hun gebeurd zijn
dwarrelen zij weer terug
in wolken, opgaand in het tijdeloze

glijden langs de oneindigheid –
Tot de kleine glazen molens
ze weer laden tot seconden –

Gedicht: Elly de Waard, uit Proeven van Moord
Beeld: Armstrong Economics