AMY CLAMPITT / DE RAND VAN DE ORKAAN

Rollend komen de voorover gebogen
winden er aan met lasso’s
en tamboerijnen van regen.
Aan stukken gescheurde, modder-
zwarte flarden van Caribische

cumulus blijven voorbijkomen,
blijven voorbijkomen. Tegen de middag
beginnen gewassen transparantheden
hoog boven open te gaan, Mediterrane
vensterruitjes van helderheid

doorkruist door jonge windvlagen
met hun dampige prullerij, vloeibare
vliegende voetafdrukken en kant-
vleugelige bladschaduw oplichtend
en vervagend. Verwante

stormwinden gaan rechtop op scherp staan
in rondtollende fouetté’s
van puin. De dag eindigt
helder, een wolken-kledingkast
is weggeborgen. Schemering

hangt een enkele maan op
wit gebleekt als wasgoed,
een waarschuwing, opnieuw, hoe
lichtheid ook kan vertrappen,
doorweken, wringen en verminken.

Gedicht: Amy Clampitt
Vertaling: Elly de Waard