L0UISE GLÜCK | Een van de laatste gedichten

KRUISPUNTEN

Mijn lichaam, nu dat we niet veel langer meer samen zullen optrekken
begin ik een nieuwe tederheid voor je te voelen, heel rauw en onvertrouwd,
als wat ik mij herinner van liefde toen ik jong was –

liefde die vaak zo dwaas was in zijn doelstellingen
maar nooit in zijn keuzes, zijn intensiteiten
Te veel verwachtingen van tevoren, te veel dat niet beloofd kon worden –

Mijn ziel is zo angstig geweest, zo heftig;
vergeef haar haar bruutheid.
Alsof het die ziel was, beweegt mijn hand zich nu voorzichtig over je,

niet met de wens er kwaad mee te doen
maar verlangend, tenslotte, om uitdrukking te bereiken als substantie:

het is niet de aarde die ik zal missen
het is jou die ik zal missen.

Louise Gluck, Crossroads
Vertaling Elly de Waard