EEN WILDERNIS VAN VERBINDINGEN | Gedicht 79

De bergen roken van de herfst-
Vuren die ze stoken, de bomen
Krijgen rode wangen van hun
Gloed. Ik trok naar het Noorden door
De donkerende wouden van
Europa, roestend van najaar,
Roestig van auto’s, door dorpen
Zonder trottoir, als kloven, de
Lange schaduw van oktober
Woont er al. Langs zenuwbanen

Die door de valleien lopen –
In grijs van treinen en van
Wegen en alles nat van regen –
Pulseert de metalen golfstroom
Van het verkeer. Het Westen is
Eenzaam nu het millennium
Zijn einde vond. Wat de wolken,
Het rag van industrieën, weg-
Vaagt en van de akkers aanblaast
Is een vrouwelijke wind.

Gedicht: Elly de Waard