ZELFPORTRET

Soms kwam er een denkbeeld
in mij op dat mij bevloog en

zonder het te toetsen bracht
ik het in praktijk, nooit

werd ik door schande of
schade wijs, ik vond het mooi

om zo te zijn en omdat schaamte
in mijn wereld niet bestond

was schade steeds mijn offer
aan hoe ik vond

dat alles niet alleen
was maar ook moest zijn –

ik tartte de orde en de chaos
op mijn strijdkaros, van god

en al zijn scheppingen
los, ik trachtte de muil

van de tijd te korven, zijn
ijlende vleugels uit te rukken en

terwijl mijn lichaam
meer en meer een kolkende zee

geleek waarop mijn willen
als een stuurloos scheepje

ronddreef en wij ons nergens
in wilden schikken

ik en mijn raad van vele ikken
leed ik en was gelukkig

als een beest

Uit: Eenzang
Foto: Janneke Postma