“To Elly,
With much love,
let ’s all have lunch again.”
1983
Het bijbehorende gesprek, dat plaats vond in Bodega Keijzer in Amsterdam, staat afgedrukt in mijn boek “Het Jasje van David Bowie”.
Het zijn zes dichtbedrukte pagina’s met tekst, een heel bijzonder en buitengewoon geestig gesprek ook, en ik breng het hiermee opnieuw onder de aandacht omdat er niet zo heel veel gesprekken met haar zijn waarin ook haar homosexualiteit aan de orde komt en aan hoe zij zich handhaafde in een door mannen gedomineerde muziekwereld, die ze moest leren hoe met soulmuziek om te gaan, in Engeland dan met name.
Mijn herinnering aan deze buitengewone ontmoeting werd zeker geactiveerd door de aandacht die BBC4 en BBC2 het afgelopen weekend aan haar gaven. Voor het eerst was bij mijn weten alles wat nog op beeldband bewaard was gebleven uit de kast gehaald en werd het achter elkaar uitgezonden.
In de eerste plaats het hele concert dat zij in 1979 in de uitverkochte Royal Albert Hall gaf en waarin zelfs in de koninklijke loge Prinses Magareth met haar vrienden hadden plaats genomen.
Zij was op de toppen van haar kunnen en heel gay Londen hing en masse over het podium, al was het maar om haar even aan te kunnen raken.
En op zaterdag had BBC2 de tijd van 10 uur ’s avonds tot 2 uur ’s nachts voor haar ingeruimd met als enige onderbreking Jools Holland, die goed als intermezzo was, zeker omdat haar optreden van 1990 bij hem ook door BBC2 werd getoond in een volgende documentaire.
En in het laatste onderdeel Definitely Dusty kwam een reeks van vrienden van haar aan het woord, zoals Elton John, Jerry Wexler en andere mensen van Atlantic Records ( waar ze haar top-LP Son of a Preacher Man opnam), en noem maar op. Met name dit onderdeel bracht veel aan het licht over haar karakter en haar fysieke problemen. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat ze zo slecht zag dat ze zichzelf vrijwel niet in een spiegel kon waarnemen en dat dit de reden was dat zij die zware, zwarte oog make-up gebruikte om dit euvel te verhullen.
Overigens werd Son of a Preacher Man pas na haar dood in 1999 door Rolling Stone erkend als een van de beste LP’s aller tijden.
(wordt vervolgd)