NU IN DIT JAARGETIJDE

Het raam is open op de late herfst, de nacht verdreven.
Het zachte ruisen van de wind in bladeren
die over bleven. Het licht door ouderdom
getemperd, nadag van het jaar. Het gras,
bewasemd al door winter,
verleent het landschap een glazuren staar.

De dood is anders dan wij denken, als onszelf.
Niet de benauwde duisternis van uren
aangekleefd door anderen dan die ons lief was, maar
de helderheid van kou, kristal, alleen zijn, winter,
van wat duurt – steen
die zich slapend afzet in een ooghoek van het heelal.

Gedicht: Elly de Waard, uit Luwte