Categorie archief: Luwte

De lippen van het water spitsen zich verlangend naar de avond boven zich zij rollen terug, zoenen de lucht waarvan het strakgetrokken caramel gesmolten is en in de einder zakt. Een donkerblauw welft zich in hogere positie en wint veld. … Lees verder →

Twaalf uur – het is noen. Fazanten wedijveren met het gelui van de abdij op afstand. Later, in voller middag is het stil op duiven na die met hun zware lichaam ritselen in groen. Soms hinderen stemmen niet, als ze … Lees verder →

De dood is anders dan wij denken, als onszelf. Niet de benauwde duisternis van uren aangekleefd door anderen dan die ons lief was, maar de helderheid van kou, kristal, alleen zijn, winter, van wat duurt – steen die zich slapend … Lees verder →