WAT ZIJN JAREN?

Wat is onze onschuld
wat onze schuld? Iedereen is
naakt, niemand is veilig. En waar komt moed
vandaan: de onbeantwoorde vraag
de resolute twijfel –
stom roepend, doof luisterend – die
in ongeluk of zelfs dood
anderen bemoedigt
en in zijn nederlaag de ziel

aanzet om sterk te zijn? Hij
ziet diep en is vreugdevol, die
instemt met sterfelijkheid
en in zijn gevangenschap
zichzelf overstijgt, als
de zee in een kloof, worstelend
om vrij te zijn en daartoe onmachtig,
die in zijn overgave
zijn voortbestaan vindt

Derhalve, hij die krachtig voelt
gedraagt zich. De vogel zelf
groter gegroeid in dat hij zingt, staalt
zijn vorm recht omhoog. Hoewel gekooid
zegt zijn machtige zingen:
bevrediging is maar een nederig ding
hoe een puur ding is vreugde
Dit is sterfelijkheid
dit is eeuwigheid

Vertaling Elly de Waard

Op de twaalfde verdieping
van het cruiseschip
schrijdt deze ochtend
een jonge vrouw
als een Vikingkoningin
voort langs het zwembad
een helm met twee achterover
leunende horens losjes
over het haar.
Vanaf haar schouders waait
een cape en beenkappen
van zacht leer maken
dat zij er zwaargelaarsd uitziet
maar haar stap is licht en
soepel over dit hoog in de wind
gelegen dek, dat al zo ver
afstaat van een Vikingschip.

Het cruiseschip schrompelt
het nijvere stadje ineen
tot een maquette op een tafelblad.
Scheepsladingen toeristen
worden gelost op de stille
kaden, ze overstromen
de oude straatjes, waar nu
alle talen worden gesproken
en de kleurige huizen verbleken
van de vele foto’s die er
op ze worden afgeschoten.

Het rendiervel in de winkel is alleen
om bij stil te blijven staan.
Onder mijn strelen
van de tekening en het kruintje
in het stugge, toch zijdezachte
haar vult de oplevende huid
zich met een nog jong dier –

Ongepubliceerd, 2014

De zee rijst en daalt
wonderlijk dit schommelen
Zag ik een vliegende vis?

In onze kamers
worden we misselijk
als we niet tegen de muren staan

Twee mensen op elkaar onder een deken
bewegen zoals lucht onder de modder
van een moeras

We zwalken als dronken
door de gangen, schommelen mee
met de sterke deining, op weg
naar een steeds wijkende einder

Ongepubliceerd, 2014

Als wij aannemen dat het heelal een
gesloten systeem is, bepaald door zijn
oneindigheid, dan zal het, zoals alle
gesloten systemen onderhevig zijn
aan de Wet van het behoud van Energie.
Deze stelt dat de totale hoeveelheid
energie in een geïsoleerd systeem
te allen tijde constant blijft, wat wil
zeggen dat zij niet kan worden gecreëerd
of vernietigd maar alleen worden omgezet
van de ene vorm in de andere.
Volgens Einsteins relativiteitstheorie
is massa dan ook een vorm van energie
en kunnen energie en materie
in elkaar overgaan. Analogiseren wij
dit vervolgens naar de energie die
leven heet, dan kan plotseling bijvoorbeeld
een denkbeeld als de reïncarnatie
heel aannemelijk worden. Maar laten wij

ons beperken vandaag tot de wind
die afspiegeling van de Energie zelf
die nooit tot stof verwordt, het alleen
opschudt, wegblaast, leven waait in water en
beweging in nooit van hun plaats komende
bomen – die vooral zichzelf verandert
en in vele gedaanten tegelijk kan bestaan
in de quantum-verstrengeling van zijn
superpositie, multilokale en onsterfelijke
Wind

Ongepubliceerd, 2014
Foto: Hubble Firestorm of raw stellar creation

In de eerste, diepe slaap
ploetert het brein
aan het verplaatsen
van de herinneringen
uit de opslag voor
de korte termijn
naar die voor de lange
Zo komt er ruimte vrij
in het hoofd
voor een volgende dag
Op het bedrijfsterrein
van de hersenen
rijden de karretjes met
belevenissen aan en af
tussen de hallen

In de remslaap liggen
de spieren verlamd
behalve die van
de ogen; de productie
van stress-chemicaliën
staakt en er vinden nu
angstige dingen plaats
maar vluchten of schreeuwen
is onmogelijk
Zo is het bedacht –
welhaast als een straf –
dit proces om
in het reine te komen
met in het bijzonder
onze emoties

Ongepubliceerd