Voor Marijke
De wolken die hier vliegen
staan op aarde stil
en waar ze overgaan
in eilanden ligt een
groot land, dat leeg is
met een altijd lage zon
en lange avonden.
Eilanden zijn hier zo
veelvuldig als op het land
elanden zijn, van wie de
slobbergang over de
schaduwrijke velden
mijn gang gelijkt; ook
donkere bossen zijn er vele.
En daar, in dat land, op
die velden met lupinen,
bevond ik mij met haar
als in een dun verleden:
moed scheppen hoorde
er steeds tot onze
dagelijkse bezigheden.
Foto’s en gedicht: Elly de Waard
