DE GROTE PRIJS DER LETTEREEN

In de nacht van 3 op 4 juli 2022 overleed Remco Campert. In de ochtend kwam de mail van Deborah met het bericht.
Remco heeft de laatste jaren wel vaker in het ziekenhuis gelegen, maar hij is/was heel taai en verrees steeds weer om gewoon door te gaan met leven. Maar deze keer was dan toch de definitieve.

Ik voel de behoefte om een mooie herinnering op te halen. De omslag die de dood te weeg brengt neemt de toekomst, in elk geval met die persoon, weg; de blik richt zich dus automatisch op het verleden. Er is geen andere weg, geen ander zicht. De herinnering is de enig overblijvende toekomst.

Het eerste dat dan in mij opkomt is de luisterrijke viering van de uitreiking van de Grote Prijs der Nederlandse Letteren aan hem in het Koninklijk Paleis te Brussel van en door koning Albert van België. Dit evenement vond plaats begin oktober 2015.
Remco had eigenlijk al veel prijzen gehad, vooral in de eerste decennia van zijn dichterscarriere, een reeks die in 1976 culmineerde in de uitreiking van de P.C. Hooft Prijs.
De prijzenregen kwam daarna enigszins tot stilstand om pas veertig jaar later tot de grootste literaire eer te leiden: de Nederlands/Belgische Grote Prijs der Letteren.
De tijd is kennelijk in een halve eeuw een stuk sneller gaan draaien net als de taal, want vergelijk dat eens met recente toekenningen: Astrid Roemer kreeg in 2016 de P.C. Hooftprijs en in 2021 al deze Grootste Prijs. Het leven is vluchtiger geworden, de haast regeert.

Ach, ik heb de heerlijke middag van de uitreiking aan Remco al eerder en tot in detail beschreven (zie Campert, Brussel en een Heerlijke Middag, onderaan dit stukje).
Maar ik wilde nog graag een enkele foto plaatsen.

Als een persoonlijk verslaggever sta ik hierboven het koninklijke en literaire feestgedoe gade te slaan en ervan te genieten, voorzien van een fijn glaasje champagne. Le Roi Albert en zijn zeer charmante vrouw, tevens koningin, lopen in het wild rond tussen de Amsterdamse en Nederlands/Belgische Beau Monde en maken met iedereen een praatje.
Remco en Debbie zijn vanzelfsprekend het middelpunt van de feestvreugde, zeker tijdens de receptie na de glorieuze en zeer geestige en mooie uitreiking en zij onderhouden zich minzaam met iedereen die ze komt begroeten of een woord met ze wil wisselen.
En ook deze receptiezaal werd door goud, spiegels, marmer, enorme hoge ramen en lusters gedomineerd.

CAMPERT, BRUSSEL EN EEN HEERLIJKE MIDDAG

Zie ook in dit blog: CAMPERT, BRUSSEL EN EEN HEERLIJKE MIDDAG, 9 oktober 2015