PAESTUM / TOEN EN TOEN EN NU

Tussen de als uit steen gehouwen
agaves en over de verbrokkelde
muurtjes van de ooit Romeinse villa’s
springen en huppelen de hagedisjes

tientallen eeuwen later, in ons nisje
van de tijd. Het mozaïek dat zij op hun rug
meedragen zag ik tot mijn verbazing
in de restanten van de vloeren terug

En ’s nachts zag ik ze opnieuw komen
aandraven en dartelen in het schuim van
de golven. Ze ontstonden, ontrolden zich
vanuit hun staart en sprongen naar voren

in een verdwijnen van waaruit ze zich
weer oprichtten om met glanzend rugmozaiek
te herverschijnen en door te rollen
in het licht van de nu volle maan