Sinds dichter Chris J. van Geel van de provincie Noord-Holland mocht wonen in huize Vogelwater in de duinen bij Egmond-Binnen, is daar veel poëzie geschreven. Eerst door hemzelf en na zijn overlijden in 1974 door zijn toenmalige partner Elly de Waard, aanvankelijk bekend als popcriticus van De Volkskrant, later vooral als dichter.

In haar twintigste bundel Meestal tussen bomen vergelijkt de nu 81jarige dichter de wildernis buitenshuis (bomen, duinen, een tuin ‘waar geen plan achter zit’) met die van haar binnenste.De natuur en haar natuur lopen in elkaar over: als ze licht zoekt, om weer rechtop te kunnen lopen, begint ze in de tuin takken te snoeien en kreupelhout op te ruimen, zodat er weer uitzicht op de schoonheid komt.

Op eenzelfde natuurlijke wijze wordt ze omringd door herinneringen, een zegen in dit geheugenloze tijdperk. Dat levert fraaie bespiegelingen op als onderstaand gedicht Alleen die dingen, waarin ze formuleert welke herinneringen essentieel zijn en welke kunnen worden afgestoten:

Alleen die dingen willen zijn bewaard
die van geen lagen wrevel hoeven te bevrijd

om tot de staat te komen dat er niets omheen
is, het gevoel ervan onmiddellijk kan stromen

en je raakt. Alleen dit onvoorwaardelijk,
onvoorbereid en puur ervaren

dat geen enkele naam verdraagt, is het
waard om als herinnering te bewaren

Het lijkt een abstract gedicht, doordat De Waard het heeft over ‘die dingen’ en het ‘puur ervaren dat geen enkele naam verdraagt’. Tegelijk is het zeer persoonlijk: ze omschrijft van alle dingen alleen diegene die het verdienen om als herinnering bewaard te worden, en die direct het hart raken.

Dat dit geen rederijkerij is of een cerebraal woordspel, maar een zelfportret dat nauwkeuriger is dan een foto kan uitdrukken, komt door de drie woorden ‘bewaard’, ‘waard’ en ‘bewaren’.
Op gevorderde leeftijd, vaak denkend aan de dood en daaraan voorbij, vat de dichter de kern van haar leven in deze korte regels, waarin het woord ‘ik’ ontbreekt, terwijl de drie geciteerde woorden heel dicht in de buurt komen van ‘De Waard’.
Het belangrijkste verdraagt geen naam; dat is de signatuur van deze dichter.

ARJAN PETERS
uit: Argus
Foto: Cédric Pollet, Lagerstroemia farieri boombast

Als een ruiter te paard op het hoogste dak
zie ik bliksems kaatsen in het water
op het platte dak, de goten kraken,
slokken en gutsen, klokken, gulpen
en verslikken zich in water, water.

Hagels hardste korrels liggen tussen afgeranselde
bloemen, het gras is een smeltend stromen
van ijs en water dat zich met geweld
een loop baant naar onder de bomen.
Alle ramen zijn beslagen en o de verrukking

van de verfrissing om met schone kleren
en droge voeten aan tafel te zitten
terwijl de goten – het water druppelt als honing
door hun kelen – allengs gaan zingen
en het langzaam stiller wordt.

Een damp wordt op het veld geboren,
de aarde ligt er nat en glooiend
onder en voldaan, het is witte nacht.
Een vliegtuig zakt behoedzaam,
met iets zoekends, iets ontroerends,

uit de wolken naar de haven
waar zijn lading, peinzend aan het raam,
de laatste koffie gedronken –
‘Houdt op te roken, gordt uw riemen aan’ –
zo zacht en stil als veren kan gelost.

Onhandig als een hommel vliegt het,
onder de stijve vleugels zijn de lichten aan.
Verweg spant de bliksem zijn grillige draden,
elk toeval tot zijn bestemming verklarend.
Zijn snelle verbindingen flitsen nog na.

Elly de Waard, uit de bundel STROFEN
Dit gedicht is opgedragen aan Noud Essen, in dank voor tien jaar goten repareren

Your truly, the late Willem Hoos and Elly de Waard in Jim Capaldi’s backyard at the old Parsonage of Marlowe on Thames to celebrate the release of Traffic’s ‘When the Eagle Flies’… Jim looks great in his Mohammed Ali shirt!

1974…. sitting from left to right: yours truly; Willem Hoos (Billboard); Elly de Waard (Volkskrant NL). Standing from left to right: Jim Capaldi (Traffic, not Mohammed Ali) and Marc Diddens (Humo B). At the launch lunch for “When The Eagle flies” at Jim’s house May ’74..

Tekst en foto geplaatst op Facebook door Evert Wilbrink

Er is een dieptepunt van menselijk gedrag
Waarbij alleen een bijna zwijgen past –

De wereld is een jungle, beschaving
slechts een zeldzaamheid, zo zeldzaam
als het genus mens in het heelal is zelfs –

Elly de Waard: Fragment Meestal tussen bomen