Weet je, dan word ik aangegrepen
door het onvermogen om over
te komen; zo denk ik dat jij
het toch nooit zult geloven
dat jij voor mij de enige
bent of dat jouw schoonheid van een
soort is die niet aangetast kan
worden door ouderdom, omdat het
wezen ervan van een substantie
is die onveranderlijk is: die
ongrijpbare gratie waarop
ook de jaren geen vat hebben of
dat onvergelijkelijke neigen
waarmee je iets in ontvangst nemen
kan, maar ach, zo redeneer ik maar
ik denk altijd in dat soort van
grootheden en word steevast teleur
gesteld, maar dat hindert niet, want
voor minder doe ik het niet en het
houdt al mijn strevingen gaande
Foto: Gabriele Viertel
Gedicht: Elly de Waard, Van Cadmium Lekken de Bossen