MEER HERFST!

 

Warm was de herfst en droog, mediterraan
en dat na zo’n moessonzware zomer.

Eergisteravond, na drie keer een volle maan
ononderbroken continentaal, was de wind

opeens gedraaid in zijn normale richting;
de adem van de zee stoof over het land

en ik snoof het zout dat ik gemist had en de geur
van vuur in hout. Eindelijk tijd voor westerstormen

brekende takken, krakende bomen, dwarrelsneeuw
van blad. Het regent nu, wolken

van neerslaand water worden door het bos
geslagen. Ook op de binnenvaart is er

herademing. Rivieren kunnen weer stijgen
boten varen, ladingen verder gedragen.

 

Elly de Waard, De Aarde, de Aarde

 

 

Geplaatst in De aarde de aarde | 2 reacties

ZEEHUIS

 

 

O lichtblauw zeehuis
hout dat aangestrompeld kwam
van zee, hout als een oude man
gebocheld bij het zoeken naar
jukhout door de zeewind

Juthouten gebouw
geschilderd in de tinten van
de zeevlam, altijd nevel
grijsblauw tussen de stammen
schemerend rond een

pleisterplaats van steen
Gras plekt er verlekkerd
door de kieren van de
steengebreide terassen, mos
bedekt er zachtmoedig de hoeken

Het zeehuis heeft een planken
vloer, het zeil dat hier ligt
moet gehesen, in top ermee
de wind er in en wit zand
wordt over het naakte hout nu
uitgestreken in een kabbeling!

 

Gedicht: Elly de Waard
uit: Proeven van Moord

 

 

 

Geplaatst in Proeven van Moord | Een reactie plaatsen

DE TUIN NU NA DE ZONDVLOED

Voor het eerst kan ik weer een foto met tekst plaatsen!
Mijn website en blog zijn dagenlang onbereikbaar geweest voor mij vanwege storingen bij
het inloggen.
Zo heb ik de mooie tekening van Jak Beemsterboer – de tekening van mijn naam en bereikte leeftijd – niet zelf kunnen plaatsen. Dat heeft mijn webmaster gedaan. [Dank Bert!]
Maar nu kan ik tenminste uitleggen dat Jak een kunstenaar is uit Alkmaar, die ontzettend mooie dingen maakt, ook bijvoorbeeld collages. Jak stuurt al jaren elke 8ste september om middernacht 12;01 uur, dus op de eerste minuut van het jarig zijn! een door hem gemaakt cadeau, als felicitatie.
Om elf uur, 7 september ’s avonds, begin ik dan altijd weer benieuwd te worden of hij het weer zal doen of het is vergeten, en dat is steeds, al jaren, niet het geval! Heel spannend!

Heerlijk dat ik weer breedsprakig kan worden nu!
De titel ‘Tuin na de zondvloed’ slaat op de grote overlast van water die we hier gehad hebben en ook nog hebben, bijvoorbeeld in de kelder.
Ik woon hier nu vijftig jaar, dit is in feite al het 51ste, en ik heb in die periode het boslandschap dat ik hier aantrof (wel met paden), veranderd in een parktuin.
Sinds dit jaar is die parktuin veranderd in een jungle. Nog steeds zijn delen van mijn terrein onbegaanbaar, dan wel door omgezakte bomen, dan wel door volkomen verslikte modder.
En veel bomen zijn dood gegaan doordat ze niet tegen het vele water konden waar hun wortels en stammen in stonden.
Zo zie je op deze recente foto van mij hoe de vijf taxussen daar rechts roodbruin zijn geworden van het water, terwijl de conifeer daar links godzijdank groen is gebleven.
De pruik van de taxussen was roodbruin tot op de grond en zo dominant lelijk dat ik de oplossing gevonden heb om ze tot op manshoogte van hun onderste takken te ontdoen. Een pittig werk, want het is keihard hout! Maar nu is er wel een doorzicht!
En zo heb ik een totaal nieuwe aanpak gevonden voor de tuin: bedenken hoe ik het weer opnieuw boeiend en mooi kan maken. Ik ben daarvoor wel afhankelijk van droog en bij voorkeur zonnig weer, dus de herfst zal wel weer andere eisen gaan stellen.
Maar tot op dit moment heb ik mijn plezier in mijn bosterrein weer terug.

 

Tekst: Elly de Waard
Foto: Elly de Waard

Geplaatst in Algemeen | 3 reacties

VANDAAG

Vandaag

Vandaag

Geplaatst in Algemeen | 4 reacties

DE BOSBEEKJUFFER IN HET GROTE GEHEEL

 

Het licht pulseerde
over de stammen

omhoog als een
onrustige hartslag –

het leek of ik
in het zenuwcentrum

van een onbekend
betoverend

ruimtevaartstation
terechtgekomen was

van alle kanten
mengde zich het kolken

(zonder retorten!)
met het geraas

van kleine
watervallen; forellen

zwermden als schaduwen
rond het borrelen

van de stroom
als om het in bedwang

te houden en op
de zonbeschenen

oevers aan mijn
voeten stonden

die elegantste aller
wezens, de libellen

in nachtblauwe
overall, allen

hetzelfde, de
robotachtige ogen

op een onzichtbaar en
groter handelen

gericht, driftig
en ritmisch hun

vierdubbele vleugels
toe te klappen en

open te vouwen
of zij het apparaat

bedienden dat
dit hele wonder

gaande hield

 

 

Gedicht: Elly de Waard, Eenzang Twee

Geplaatst in Eenzang Twee | Een reactie plaatsen