EENZANG – DIE ENE (tevens een verhandeling over de gratie)

Geplaatst op 3 februari 2022 door EdW

Weet je, dan word ik aangegrepen
door het onvermogen om over
te komen; zo denk ik dat jij
het toch nooit zult geloven

dat jij voor mij de enige
bent of dat jouw schoonheid van een
soort is die niet aangetast kan
worden door ouderdom, omdat het

wezen ervan van een substantie
is die onveranderlijk is: die
ongrijpbare gratie waarop
ook de jaren geen vat hebben of

dat onvergelijkelijke neigen
waarmee je iets in ontvangst nemen
kan, maar ach, zo redeneer ik maar
ik denk altijd in dat soort van

grootheden en word steevast teleur
gesteld, maar dat hindert niet, want
voor minder doe ik het niet en het
houdt al mijn strevingen gaande

 

Foto: Gabriele Viertel
Gedicht: Elly de Waard, Van Cadmium Lekken de Bossen

 

Geplaatst in Algemeen | 4 Reacties

EGMOND AAN ZEE

Geplaatst op 30 januari 2022 door EdW

 

Winderig dorp, open naar zee
De laatste lichten van de Voorstraat
lopen uit in water

Golfjes van blauw steen, ingelegd
in de bestrating, lopen dood
in zand en vallen uit elkaar

Zand ligt tegen de gevels aan de boulevard
gestoven. De badgasten zijn weg
voor weer een jaar

Het is alsof het knipperend
reclameblauw steeds uitdooft
in het schuim en doffe zeegrauw

De wind jaagt op het plastic bekertje, het
stuitert over het trottoir, verdwijnt
ten slotte in een zijstraat

Ik huiver, zet mijn kraag op, draai
de autoramen dicht en start
de Cruiser – het is ook
voor mij laat

 

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard, In het Halogeen

Geplaatst in In het Halogeen | 2 Reacties

ALTIJD (MORST DE BEUK)

Geplaatst op 22 januari 2022 door EdW


                                             ALTIJD
morst de beuk dood hout, winter
en zomer. Ook op de grens
van lente is het nog bitter koud.

Het water is nu tot de grond
gestegen en in de kelder
van mijn woning loopt het over
trappen niet eens meer naar beneden.
Daaronder brak een sterfte onder
het huisgedierte uit.

Stemvork van de duistere voorjaarswind
die boom. De dubbele stam
om het hardst naar het weifelend
licht gestoten. Een dikke rimpel
fronst zich dieper op de plek
waar zijn gespletenheid eertijds
een aanvang heeft genomen.

Wind
waarin alles al gestorven is
en niets begint.

Gedicht: Elly de Waard, Van Cadmium Lekken de Bossen

Geplaatst in Algemeen | 3 Reacties

IN HET NOORDERLICHT

Geplaatst op 20 januari 2022 door EdW

I.M. Jan Ameling Emmens

 

Ik mij een waaien
voorstelde te horen
dat met grote gebaren
omging door de bomen

alsof het de zomen waren
van een rok of een gewaad
dat van hoog afhing –
de nacht was licht

de maan nam af en vlakbij
opende zich plotseling
als van een vergezicht
een aanwezigheid

een lichaam als een ding
dat was gewikkeld in
een badjas en dat
aan te raken dichtbij

in het duister naast mij
ook met ingehouden
adem te luisteren
lag of hing –

en mij beving
hoewel ik niet wist wie
het was, de zekerheid
dat ik het kende

en dat mijn diepste
en meest woeste liefde
naar dit weergekeerde
lichaam uitging

 

Gedicht: Elly de Waard, Anderling

 

Geplaatst in Anderling | 4 Reacties

0UDJAAR 2021

Geplaatst op 25 december 2021 door EdW

 

Zal dit de laatste winter van onze welvaart
zijn? Het zou zo maar kunnen, nu is al te zien

dat alles minder wordt in aanbod, duurder
in de aanschaf en het hoogste bestuur

ons leven degradeert tot op de pof –
dus vier de feestdagen uitbundig nog!

Schenk glazen bij en zet de drank in overvloed
op tafel, nodig vrienden uit, op beurt desnoods

omdat het weer niet mag, en stoot de glazen
tegen elkaar op het goede leven dat wij

konden leiden; om de herinnering eraan,
later, in weemoed en verbazing op te halen.

Wij,  die de rijkdommen verdienden of vergaarden
hebben maar weinig tijd van leven nog

maar jullie, ons geliefde nageslacht, dat in
verwendheid en toegeeflijkheid werd groot gebracht 

en geen gehardheid kent of tegenslag, hoe gaan
júllie dat in je nieuwe armoede betalen? 

 

 

Gedicht: Elly de Waard, Ongepubliceerd
Eigen foto’s

 

Geplaatst in Algemeen | 3 Reacties