De donkerste nacht
is die op zee, de
geblinddoekte maan
tast zich het duister
door. – Het voelbare
van een geluid dat
nog een lichaam heeft,
de trilling die de
grond verlaat en in
het laagst waarneembaar
luisteren overgaat,
het was nabij en
om mij heen, maar
het signaal dat niet meer
aan iets lijfelijks
onttrokken scheen, het
teken dat erboven
uitsteeg en zich niet
herhaalde maar er
vluchtig was geweest –
had het bestaan? Ik
riep haar aan, midden
op zee, waar niets meer
werkelijk of herkenbaar
was, zocht ik een
houvast in haar naam.
De donkerste nacht
is die op zee, zij
tast zich door het
duister heen, de
geblinddoekte maan
Gedicht: Elly de Waard, Eenzang