Aanstaande zondag eerste proefvertoning van OP LIEFDE EN DOOD, Emily ontmoet Elly, een muziekproject met de poëzie van Emily Dickinson en enkele gedichten van Elly de Waard. De componist is Cees Thissen. Soliste Yvonne Weijers, projectkoor Pablo Neruda, een ensemble van slagwerk, contrabas, altsax, tenorsax en trompet en vele andere medewerkers.
Voor pers en genodigden, (maar ook voor belangstellenden toegankelijk) Petrakerk, Limburglaan 3, Heemstede.

De publieksvoorstellingen vinden plaats op
9 november, 20.00 uur Oude Kerk Heemstede Uitverkocht
11 november, 15.00 uur Nieuwe Kerk Haarlem
25 november, 15.00 uur Dominicuskerk Amsterdam
2 december, 15.00 uur Ruïnekerk Bergen

Kaarten (à 20 euro) bij www.neruda.nl, diverse boekhandels in Heemstede en Bergen en aan de zaal

Afbeelding: Johanna Goodman

Campert is iemand die er altijd is
en is geweest, zo heb ik het idee,
hij hoort bij het vele van mijn leven.

Hoorbaar in als hij zijn proza leest
en je als publiek slap van het lachen ligt
(heerlijk is dat!) en zichtbaar in de stilte

van het in zijn gedichten lezen.
De eerste keer dat ik hem werkelijk
zag, was door het kleine ronde glas 

van een teevee, zo’n vijftig jaar geleden.
Het was een programma dat je niet graag
oversloeg, het stond hoog aangeschreven.

Hans Gomperts ondervroeg de groten
van de literatuur en enkele jongeren
en Remco zou de laatste van de serie 

zijn, maar laat die uitzending nu juist
de eerste worden die ooit werd geschrapt!
Vanwege wat toen aanstootgevend

werd geacht, de regels: ‘alles zoop en
naaide, heel Europa was één groot matras’
uit het gedicht Niet te geloven – dat

nu juist een voorbeeld van zijn onschuld gaf!
Uiteindelijk kwam de uitzending er toch
via een andere zuil, maar wat me

daar het meeste van is bijgebleven
is iets heel anders, een klein zinnetje
dat door de dichter op het laatste 

ogenblik er ingefrommeld was (direct
op camera!): Deborah Wolf, ik hou 
van je! waarbij hij keek als een stout kind

dat dit met zijn liefste afgesproken had
of zelfs met haar gewed  –  dat hij het
durven zou of mogelijk ook had zíj 

hem uitgedaagd, want dat is wat de liefde
doet, wat liefde is en ware het
dat ik in tongen van de mensen en

de engelen sprak maar ik had de liefde
niet, ik was een rammelende cymbaal!
En dit, de timing en het roekeloze, 

het speelse in wat toen een stijf en deftig
medium was, dat stal mijn hart, want voor
de echte dichters staat de liefde altijd

hoger aangeschreven.

Gedicht: Elly de Waard, ongepubliceerd 2018
Foto: Campert in 1963

Een jaar om snel te vergeten
verzuchtten de bomen
al begin augustus
en ze begonnen gedecideerd
blad af te stoten
Dat drukte maar op hun begroting
en water was schaars in die dagen

En vreemd, ik moest meteen denken
aan Koninklijke Olie
een mooi aandeel natuurlijk
en een eik van een bedrijf ook
maar dat het zijn eigen blad inkoopt
leek me opeens even gek
als voortijdig afstoten

En met zorg begon ik daarna
te denken aan de stress
die wel over eiken wil komen
als ze het gevoel krijgen
in hun groei te zullen falen –
Dan gaan ze immers investeren
in een overdaad van

projecten aan hun stam
waarvan gebleken is dat die
de staat van tak, bedrijfstak
nimmer zullen halen –

Schilderij: Dorian Hiethaar, Het lievelingsbos
Gedicht: Elly de Waard,  Proeven van moord

Een flauwe geur van cipressen
drijft vanuit de verte over het water
dat slechts beschaduwd wordt
door zwaluwen met zachtblauwe borst
over het oppervlak wegschietend
als bliksems miniature negatieven

Scherp licht waait binnen uit de diepe
voren in de wolken, het drogende
je ogen tot tranen brengende licht

Waar bomen nauwelijks zijn
moet je wel op de hachelijke
wolken vertrouwen

Beeld: Marijke Aveling, Till the next sunset
Gedicht: Elly de Waard, uit: In het Halogeen