Ik nam de afgelopen week deel aan het project The Sea Inside Out, het prachtige fotoverslag dat Geertrui van Herwijnen maakte van de jarenlange ophoging en landschapsverandering van de duinen en de zeewering tussen Camperduin en Petten. Ze vroeg mij enkele gedichten aan deze werkzaamheden te wijden die ik tijdens de projectie voorlas; de beelden werden bovendien begeleid door de muziek en de improvisaties van drie musici, resp. Bas Buissink (synthesizers), Michel Duyves (klarinet), en Jorien van Tuinen (altviool).
GEDICHT 2
Waar eerst basalt het hoofd bood
aan de Noordzee, ligt nu zand
dat uit de zeebodem is opgegraven.
Die eertijd Prins der Dichters was
zou zich op heden in zijn graf
om willen draaien, nog vervuld
van heimwee naar die enige aardse
stem, die hem bij leven kon
verlossen: dat grootse aangaan
van de zee bij de Hondsbossche
GEDICHT 3
Ik laat de Prins der Dichters nogmaals
aan het woord en hij klonk toen al –
driekwart eeuw geleden – als Al Gore:
‘Nu het steil ijsrijk bui na bui ontdooid
is en gesloopt en de Noordzee, als in
horden, de Hondsbossche bestookt – ‘
De dichter kan profetisch zijn
maar zijn voorspelling wordt
slechts zelden dadelijk gehoord.
De ‘Prins der Dichters’ was Adriaan Roland Holst
De foto:s zijn van Geertrui van Herwijnen
De gedichten zijn onderdeel van de reeks van vier die ik voor dit project schreef.