Dood vogeltje, peertje met veren
kleine takken om in te zingen
leg ik op je
Slapeloos zijn we samen, jij
ontslapen, ik gevallen uit een kwade
droom
Ik leg mijn zware hoofd, gebeukt
door zorgen, naast je
richt mijn denken naar je
in
Beeld: Overleden roodborstje
Gedicht: Elly de Waard, De aarde, de aarde
En dan – in de beschutting
van mijn huis, een lage
zon valt op mijn kale
tafel, het beeldscherm
zwijgt, de praat-maar-raak
is uit de grond getrokken
de telefoons zijn
van hun draad onthecht –
verlies ik mij in het
myriadenvoudig stralen
van minuscule
waterdruppels op de ramen
heb ik alleen nog maar
van doen met wat
aanraakbaar is, wat
echt
Beeld: eigen foto, Vanuit mijn bed
Gedicht: Elly de Waard, Het Zij
Het gerucht van grote
dorre bladeren, die
rechtop rennend het pad
afkwamen, om de getande
lila wieltjes van de bloemen
hijgend even tot stilstand kwamen
de libellen, verre
van de paren, zitten
elkaar in wild gevlekte
oorlogsmimicry nu
achterna over het water
waar telkens handenvol zaden
in snelle wenteling
om hun as, als
hefschroefvliegtuigjes afdalend
landen om zich als scheepjes
verder te haasten, een bruin zeil
in top; en heel dit onderhavige
dit ongerijmd ondermaanse
waar de hagedis
kortstondig
over de gespietste schermutselingen
van muggen en vliegjes
heerseres is, is onderhevig
aan beweging
verandering, verstrooiing en
volksverhuizing, opkomst
en ondergang van generaties
in één stroomversnelling
van tijd en van geschiedenis
Foto: John Portielje
Gedicht: Elly de Waard, Anderling
Gedicht: Emily Dickinson
Vertaling: Elly de Waard
Muziek: Cees Thissen (zie link onder het gedicht)
I SHOULD NOT DARE TO LEAVE MY FRIEND
Ik zou mijn vriend niet alleen durven laten,
Omdat – omdat als hij dood zou gaan
Als ik er niet was – en ik – te laat –
Bij het Hart dat mij wilde terug zou zijn –
Als ik de ogen teleur zou stellen
Die mij zo zochten – zo zochten – te zien –
Die het niet konden dulden dicht te gaan
Voordat ze mij ‘opmerkten’ – mij hadden gezien –
Als ik de geduldige trouw zou beschamen
Er zo zeker van dat ik kwam – dat ik kwam –
Dat hij luisterend – luisterend blijvend – insliep –
Sprekend van mijn dralende naam –
Mijn Hart zou wensen dat het eerder brak –
Omdat breken daarna – het breken daarna –
Even zinloos zou zijn als de ochtendzon op –
Waar de nachtelijke vorst – gelegen had!
Dit is de basiscompositie van een van de mooiste liederen van Cees Thissen muziekproductie Emily meets Elly, door koor, soliste en band op sublieme wijze gevarieerd en uitgewerkt.
Bestel hier uw kaartjes online!
Het licht pulseerde
over de stammen
omhoog als een
onrustige hartslag –
het leek of ik
in het zenuwcentrum
van een onbekend
betoverend
ruimtevaartstation
terecht gekomen was
van alle kanten
mengde zich het kolken
(zonder retorten!)
met het geraas
van kleine
watervallen; forellen
zwermden als schaduwen
rond het borrelen
van de stroom
als om het in bedwang
te houden en op
de zonbeschenen
oevers aan mijn
voeten stonden
die elegantste aller
wezens, de libellen
in nachtblauwe
overall, allen
hetzelfde, de
robotachtige ogen
op een onzichtbaar en
groter handelen
gericht, driftig
en ritmisch haar
vierdubbele vleugels
toe te klappen en
open te vouwen
of zij het apparaat
bedienden dat
dit hele wonder
gaande hield
Beeld: Libelle
Gedicht: Elly de Waard, Eenzang Twee
