Na de modder en de ruw
geschoren hagen, als borstelige
wormen langs de paden kruipend
door de wildernis, is het
of je wordt opgetild door de
hoogheid van het park met zijn
tot in de hemel reikende kruinen;
hoe aandoenlijk gloeit dan
in de schemering de steenkolos
uit zijn vensternissen, hoe
geheimzinnig goeiig rusten de
massieve klauwen; en binnen
heerst er opwinding, er zijn
bezoekers, nieuwe gasten, mooie
vrouwen die, bij het open vuur
in de hal, in afwachting van
het maal, de lak op hun glanzende
nagels beschouwen.
Gedicht: Elly de Waard, Anderling
